Iedere patiënt heeft het recht om een bepaalde medische handeling of onderzoek te weigeren. De dokter moet die weigering respecteren. Met deze verklaring kan je bepalen wat je niet meer wenst te ondergaan, wanneer je het zelf niet meer kan vragen. Bijvoorbeeld geen reanimatie, geen kunstmatige voeding, geen kunstmatige beademing.
Deze wilsverklaring blijft onbeperkt geldig, tenzij je ze herroept.
De inhoud van de negatieve wilsverklaring is wettelijk afdwingbaar. Met andere woorden: artsen moéten hiermee rekening houden.
Jouw weigering wordt op jouw verzoek op papier gezet. Het opstellen van de negatieve wilsverklaring gebeurt best in aanwezigheid van een arts, zodat er geen discussie is over de wilsbekwaamheid. In tegenstelling tot de wilsverklaring betreffende euthanasie moeten er geen getuigen optreden bij de negatieve wilsverklaring.
Je bewaart de negatieve wilsverklaring zelf en je geeft één exemplaar aan jouw vertrouwenspersoon en aan jouw behandelende (huis)arts voor in je patiëntendossier.
Je kan een vertegenwoordiger aanduiden die voor jouw rechten opkomt als je het zelf niet meer kan.
