Door de ligging op een droge en vruchtbare heuvelrug, werd dit stadsdeel benut door veehouders en handelaars. Wellicht werd er in de 13de eeuw een kapel, later parochiekerk, gewijd aan Johannes de Doper om het vee tegen runderpest en andere ziektes te beschermen.
De gotische basisstructuur van de kerk (1400-1483) vertaalt zich in een driebeukige grondplan met transept en koor. Bij het binnentreden langs de vierkante westertoren, keek men op naar de muurschilderingen die Sint-Christoffel en Sint-Joris verbeelden (rond 1400 gedateerd). Na de godsdiensttroebelen begon rond 1585 een stapsgewijze barokke aankleding van het kerkinterieur. De triptiek 'De aanbidding der wijzen' door Pieter Paul Rubens in 1617 herinnert aan deze fase. De orde der oratoren stonden in voor de 18de-eeuwse metamorfose (1722-1793) van het volledige kerkinterieur: de stucgewelven, de preekstoel, de kerkmeesterbanken, het nieuwe hoogaltaar waarin het drieluik van Rubens werd geïntegreerd en als sluitstuk van deze interieurfase de realisatie van het indrukwekkend orgelbuffet en de belendende zitbanken.
Beschermd als monument dd. 25/03/1938
Gelegen in beschermd stadsgezicht 'Goswin de Stassartstraat en omgeving'
