Koffietroost
Hoe gaat het met je? Een beetje slecht. Eergisteren alleen. Gisteren alleen. Vandaag brieven in de bus gekregen die ik niet begreep. Dan word ik zenuwachtig. Gelukkig staat mijn buurman me met raad en daad bij. Hij belde naar de bank om het probleem met mijn nieuwe bankkaart te verhelpen. Maar mijn buurman gaat overdag werken, zoals zovelen. Ook mijn dochter kan ik overdag niet bereiken. Ze woont niet in Mechelen en komt omwille van Corona niet op bezoek. Ze draagt zelf ook de zorgen voor haar dochter en schoonouders. Ik heb geen broers of zussen. Gelukkig komt mijn vriendin morgennamiddag, daar kijk ik naar uit. Maar in de kerstvakantie heeft ze andere plannen… En de vrijwilliger van iMens moet geopereerd worden, dus die komt ook een tijdje niet.
Elke woensdag en zaterdag ga ik een uurtje op bezoek bij mijn moeder in het woonzorgcentrum in Walem. Maar dat is ook maar een uurtje hé, dat is niet veel. Daar is mijn week niet mee gevuld.
"Het is lastig. En hulp vragen is ook niet fijn."
Mijn goesting om naar buiten te gaan is weg. Zelfs om mijn hondje uit te laten, moet ik me bijeen pakken. Je komt op straat amper iemand tegen om een babbeltje mee te doen. Ik woon te ver van het centrum van Mechelen. Ik kan naar de apotheker of naar de bakker gaan voor een babbeltje, maar zij moeten ook verder werken.
Gezellig een kop koffie kunnen drinken met iemand hier binnen in een warm huis, dat mis ik echt. En mijn man … dan krijg ik tranen in mijn ogen. Hij is een jaar en 9 maanden geleden gestorven en op dezelfde dag ook mijn ander hondje. Dat verdriet krijg ik niet verwerkt. Niemand in de buurt hebben waarmee ik kan praten op het moment dat ik het nodig heb, dat is eenzaamheid voor mij.
Het is lastig. En hulp vragen is ook niet fijn. Als ik een probleem heb, moet ik de buren aflopen tot iemand opendoet. Dat is moeilijk.
"Om de tijd door te komen, doe ik een middagdutje"
Ja, het zou helpen als iemand me opbelt, maar dat is ook niet alles. Ik bel af en toe zelf iemand op, mijn nicht in Aalst bijvoorbeeld. Maar om de tijd door te komen, doe ik een middagdutje, en poets ik in stukjes en beetjes. ’s Avonds kijk ik televisie of speel ik een spelletje op de computer. En ik ben mee met Facebook. Computerwerk dat kan ik. Een rekening overschrijven van thuis uit ook. Daar ben ik fier op! Hopelijk is corona snel voorbij, dan nodig ik iemand uit voor een kopje koffie, een kopje troost.
M-J, Mechelen-Noord
Wil je zelf ook je verhaal delen? Stuur een mailtje naar socialecohesie@mechelen.be
